trochę zbyt głośno. – Spojrzał na Lily przygotowującą śniadanie. – Nie kłopocz się o Olly’ego i Alice. Przypuszczam, że nie wstaną wcześniej niż w południe. – Doskonale – odrzekła. – Wobec tego skupię się na lunchu. – Tylko się nie przepracuj – szepnął do niej czule. – Pomożemy nakryć do stołu – pochwaliła się Freya. Po śniadaniu wyszedł z dziećmi do ogrodu, aby Lily mogła bez przeszkód zająć się przyrządzaniem lunchu. Była spokojna o rezultat. Nucąc pogodnie, wyjęła produkty z lodówki i włączyła kuchenkę. Uświadomiła sobie, że w gruncie rzeczy lubi gotować dla innych ludzi. Nagle usłyszała za plecami jakiś szmer. Drgnęła odruchowo, odwróciła się i ujrzała stojącą w drzwiach kobietę. – Och, cześć. Ty zapewne jesteś Alice – powiedziała uprzejmie. Potargane czarne włosy przybyłej okalały twarz o dość ostrych rysach. Kobieta miała na sobie jaskrawozieloną błyszczącą podomkę. – Owszem – potwierdziła z krzywym uśmiechem, podchodząc do zlewu. – I koszmarnie potrzebuję szklanki wody, żeby popić tabletki od bólu głowy. – Przycisnęła dłoń do czoła. – Wczoraj balowaliśmy do późnej nocy. Oliver nadal leży w łóżku martwym bykiem i nie mam pojęcia, kiedy się ocknie. Lily napełniła wodą szklankę i podała kobiecie, która połknęła proszki, skrzywiła się i wymamrotała: – Wybacz, ale muszę stąd wyjść, gdyż robi mi się niedobrze od zapachu gotowanego jedzenia. Czy Theo już wstał? – Tak. Jest z dziećmi w ogrodzie – oznajmiła lakonicznie Lily i odwróciła się z powrotem do palników. Alice stała jeszcze przez chwilę, mierząc ją wzrokiem. – Theo strasznie cię wychwalał – rzekła przeciągle. – Podobno jesteś nie tylko doskonałą nianią, ale również świetną kucharką. No, no... To dla niego wielka wygoda. – Zamilkła na chwilę. – Tylko nie obiecuj sobie zbyt wiele... Lily. Tak masz na imię, prawda? Theo nie jest do wzięcia i obawiam się, że już nigdy nie będzie. To wielka szkoda dla naszej płci, ale tak to wygląda. Tak więc na twoim miejscu nie robiłabym sobie nadziei – zakończyła z protekcjonalnym uśmiechem. Lily odwróciła się szybko i spojrzała na nią gniewnie. – Twoje insynuacje mnie obrażają. Pracuję tutaj i jedynie to mnie interesuje. Nie żywię żadnych tego rodzaju zamiarów, do jakich uczyniłaś aluzję. – A zatem w porządku – rzekła gładko Alice. – Wiesz, dawno temu Theo i ja... byliśmy ze sobą blisko. Tak więc dobrze go znam i wiem, że niestety nie da się złowić żadnej kobiecie. Wyszła z kuchni. Lily stała wzburzona i roztrzęsiona jej słowami. Jak ona śmiała przypuszczać, że pragnę usidlić Thea albo szukam romansu? – pomyślała gniewnie, czując urazę i upokorzenie. Dopiero po dłuższym czasie opanowała się trochę i wzięła się w garść. Uznała, że nie powinna się przejmować podłymi insynuacjami tej wstrętnej kobiety, i zabrała się znów do przygotowywania lunchu. Praca niemal od razu ją uspokoiła. Usłyszała na schodach kroki Olivera wychodzącego do ogrodu. Przynajmniej nie będzie mnie nagabywał, pomyślała z ulgą.